آیه وصیت

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۲:۱۷ توسط Majid kamali (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

به آیه 106 سوره مائده/5 «آیه وصیّت» مى‌گویند؛[۱] زیرا بر لزوم وصیت كردن مؤمنان هنگام مرگ با شرایط ویژه‌اى فرمان داده است:

مشاهده آیه در سوره

يِا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ شَهَادَةُ بَيْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ آخَرَانِ مِنْ غَيْرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِي الأَرْضِ فَأَصَابَتْكُم مُّصِيبَةُ الْمَوْتِ تَحْبِسُونَهُمَا مِن بَعْدِ الصَّلاَةِ فَيُقْسِمَانِ بِاللّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لاَ نَشْتَرِي بِهِ ثَمَنًا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى وَلاَ نَكْتُمُ شَهَادَةَ اللّهِ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الآثِمِينَ

مشاهده آیه در سوره


(ابوجعفر در شأن نزول این آیه گوید): سه نفر تاجر (دو مسیحى به نام تمیم بن اوس دارى و برادرش عدى و یك مسلمان به نام ابن ابى ماریه) به عزم تجارت از مدینه عازم شام شدند. در میانه راه، ابن ابى ماریه مریض شد.

او وصیت نامه‌اى نوشت و در میان وسایل خود پنهان ساخت؛ سپس به آنان وصیت كرد و مال خود را به ایشان تحویل داد تا به اهل و عیالش برسانند. آن دو مسیحى، وسایل ارزشمند او را برداشتند و بقیه را به ورثه‌اش دادند. هنگامى كه ورثه به نامه دست یافتند، موضوع را با آن دو مسیحى در میان گذاشتند و آنان اظهار بى‌اطلاعى كردند.

هنگامى كه این ماجرا را به عرض پیامبر رساندند، این آیه نازل شد. پیامبر صلى الله علیه و آله نماز عصر را خواند و تمیم و برادرش را سوگند داد. آنان گفتند: اطلاعى نداریم. پس از مدتى، ظرفى نقره و منقوش به طلا را كه از ابن ابى ماریه بود، نزد آنان یافتند.

آنان گفتند: ما این ظرف را از او خریده‌ایم. وقتى این موضوع را به عرض پیامبر صلى الله علیه و آله رساندند، این بخش از آیه بعد نازل شد:[۲] «فَإِن عُثِر عَلى أَنّهُما...». (سوره مائده/ 5‌،107)

پانویس

  1. الناسخ والمنسوخ، ابن‌حزم، ص ‌25؛ الناسخ والمنسوخ، النحاس، مقدمه، ص‌ 35.
  2. مجمع‌البیان، ج‌ 3، ص‌ 395 و 396.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 406

منابع برای مطالعه بیشتر

سایت راز ماندگاری،وصیت.