ابن قبه

این صفحه مدخلی از دائره المعارف معارف و معاریف است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

ابوجعفر محمد بن عبدالرحمن رازى، معروف به «ابن قِبَة»: فقيه و متكلم شيعى در قرن چهارم هجرى، وى شاگرد ابوالقاسم احمد بن عبدالله كعبى (م 317 ق) و تقريباً معاصر كلينى (م 9/328 ق) بوده است، در فن بحث و استدلال مهارتى بسزا داشته. در آغاز معتزلى بود و سپس به مذهب تشيع گرائيد، وى با ابوالقاسم بلخى متكلم معروف معاصر بوده.

گويند: پنجاه بار پياده به سفر حج رفت. ابن بطه از وى كسب دانش نمود و ابوالحسن سوسنجردى از او روايت كرده است. او راست كتاب هاى: الانصاف والامامة. (فهرست ابن النديم و دائرةالمعارف تشيع و لغتنامه دهخدا)

منابع

سيد مصطفى حسينى دشتى، معارف و معاريف.