ابوبصیر اسدی
نام او یحیی بن القاسم اسدی است. مورد وثوق و از مشاهیر اصحاب و یاران امام باقر و امام صادق(ع) و راوی روایات آن دو بزرگوار است. وی به جز امام معصوم از ابوحمزه ثمالی و صالح (عمران) بن میثم نیز روایت می کند. صاحب معجم رجال الحدیث می نویسد:
«در سلسله اسناد روایات بیش از دوهزار و دویست و هفتاد و پنج مورد با عنوان ابوبصیر قرار گرفته است.»[۱]
راویان از ابوبصیر در کوفه بسیارند و از آن جمله از ابان بن عثمان احمر، عاصم بن حمید حناط، حسین بن ابی العلاء و عبدالله بن حماد انصاری. او با آنکه نابینا بود ولی بصیرتش او را وا داشت تا در مقابل فطحیّه موضع بگیرد و پایه های عقیدتی آنان در زمینه امامت را مورد حمله قرار دهد. همین موضعگیری بحق بود که به وجاهت او نزد شیعیان امام کاظم(ع) افزود.
از آثار اوست: مناسک حج، یوم و لیلة وتفسیر.[۲]
از آنجا که ابوبصیر کنیه پنج تن بوده که برخی از آنان مسلّماً ثقه اند، بزرگان ما کتابهای مستقلی تحت عنوان ابابصیر نوشته اند. مرحوم آیة الله خویی با بیان قرینه گفته است که هرجا ابوبصیر به طورمطلق آورده شود مراد یحیی بن قاسم ثقه است.[۳] حاجی نوری نیز به همین قول معتقد است.
ابوبصیر در سال 150هـ روی در نقاب خاک کشید.[۴]
پانویس
منابع
