ابن لِرّه

این صفحه مدخلی از دائره المعارف معارف و معاریف است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

بندار بن عبدالحميد الكرجى الاصفهانى اللغوى معروف به ابن لره . صاحب بغيه گويد از قول ياقوت ، ابن لره در علم لغت و روايت شعر پيشوا بود و در كرج توطن جست پس به عراق رفت و قدر فضل او در آنجا بشناختند وى تلميذ قاسم بن سلام است و ابن كيسان معروف شاگرد اوست و مبرّد گويد آنگاه كه ابن لرة به روزگار متوكل به سامره آمد با هم دوستى پيوستيم و او در روايت دواوين شعراى عرب يگانه زمانه خويش بود تا آنجا كه كمتر شعر جاهليت و اسلام بود كه از بر نداشت و در معرفت لغت از هر كس داناتر بود و در هفته يك بار در حضور متوكل با نحاة وقت به مباحثه مىپرداخت . و از كتب اوست : معانى الشعر و شرح معانى الباهلى و جامع اللغة (نقل به اختصار از روضات الجنات) . و در نسخه فهرست ابن النديم طبع قاهره چنين آمده است «ابن لزة الكرخى از علماى جبل و اسم او منداد بن عبدالحميد است و لزة لقب است و كنيت منداد ابى عمر است و خلط مذهب كوفيين و بصريين مىكرد اوراست كتاب معانى الشعراء و كتاب شرح معانى الباهلى الانصارى و كتاب جامع اللغة» و هم ابن النديم گويد از جامع اللغه قطعه كتاب الوحوش را ديدم .

منبع

سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف