سوره مائده
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
بنا بر قول ابن عباس و مجاهد، اين سوره در مدينه نازل شده است. جعفر بن مبشر و شعبى گويند: همه آيات اين سوره در مدينه نازل شده است باستثناى «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ...» (آيه 3) كه در سفر حجة الوداع، هنگامى كه بر شتر خود ايستاده بود نازل گرديد.
محتویات
عدد آيات
بنابر عدد كوفى 120 و بنابر عدد بصرى 123 و بنابر عدد ديگران 122 است. غيركوفيان نخستين آيه سوره را تا «بِالْعُقُودِ» يك آيه مستقل مى‌دانند. همچنين آيه 15 تا «وَ يَعْفُوا عَنْ كَثِيرٍ» يك آيه، حساب كرده‌اند. بصريان نيز علاوه بر اين دو مورد، آيه 23 تا «فَإِنَّكُمْ غالِبُونَ» يك آيه دانسته‌اند.
فضيلت سوره
ابى بن كعب، از پيامبر گرامى روايت كرده است كه: «هر كس سوره مائده را بخواند، خداوند به عدد هر چه يهودى و مسيحى در روى زمين است به او مزد مى‌دهد و ده حسنه براى او ثبت و ده گناه از او محو مى‌كند و ده درجه براى او بالا مى‌برد.[۱]
همچنین عياشى باسناد خود از على علیه السلام نقل كرده است كه: بعضى از آیات قرآن، بعضى دیگر را نسخ مي كرد و اخذ آن به امر پيامبر بود تا اين كه سوره مائده نازل شده كه احكامى مربوط به سابق را نسخ كرد ولى چيزى از آن نسخ نشد. اين سوره هنگامى نازل شد كه پيامبر سوار بر استرى بود. سنگينى وحى چنان بود كه استر را از حركت بازداشت و طولی نکشید كه او را بر زمين بغلتاند. پيامبر چنان بحال اغما درآمد كه دست خود را بر سر شيبة بن وهب جمحى نهاد. آنگاه بحال عادى بازگشت و سوره مائده را بر ما قرائت كرد و همگى بدان عمل كرديم.
و نيز به اسناد خود از امام باقر علیه السلام روايت كرده است كه: «هر كس سوره مائده را در روزهاى پنجشنبه بخواند، ايمان او به ظلم نياميزد و هرگز بخدا شرك نياورد».
و نيز از ابوحمزه ثمالى نقل كرده است كه: «سوره مائده يك جا و به طور كامل نازل گرديد و 70 هزار ملك همراه آن به زمين آمدند.
پانویس
منابع
فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج6، ص179.
پیوست
