محبت اهل بیت علیهم السلام

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

محبت، دوست داشتن و عشق ورزيدن به زندگى انسان جهت مى‌دهد و اگر اين‌ علاقه و محبت، به انسانهاى پاك و والا باشد، بيمه كننده انسان از كشش هاى انحرافى است.

خداوند، دوستى و مودت خاندان پيامبر صلی الله علیه و آله را در قرآن، اجر رسالت آن حضرت قرار داده و واجب ساخته است: «قل لااسئلكم عليه اجرا الا المودة فى القربى‌».

امام شافعى ‌نيز به اين فرض بودن محبت اهل بيت‌ علیهم السلام اشاره دارد: يا اهل بيت رسول الله حبكم فرض من الله فى القرآن انزله كفاكم من عظيم القدر انكم من لم يصل عليكم لا صلاة له.

و همين محبت ‌خاندان رسول، مرز حركت در خط صحيح دين است. تولاى شما فرض خدايى است قبول و رد آن مرز جدايى است ديانت بى شما كامل نگردد بجز با عشقتان دل، دل نگردد هر آن كس را كه در دين رسول است ولايت، مهر و امضاى قبول است. دوستدار اين خانواده، دوستدار خداست و دشمنان آنان، دشمن خدايند.

تاكيد به دوست داشتن اهل بيت، استفاده از اهرمى نيرومند در جهت ‌سازندگى انسان و حركت تربيتى و اجتماعى اوست. آن كه طعم محبت اهل بيت را بچشد، محبت هاى ديگر برايش جذاب نيست. رشته محبت اين دودمان، تا درون خانه‌هاى شيعيان كشيده شده و همه جا را روشن و گرم مى‌سازد. اتصال به اين رشته محبت، مايه گرمى جان و روشنايى‌دل است و محب آنان، محبوب خدا مى‌شود. محبت‌ امام حسين علیه السلام در اين ميان، ويژگى خاصى دارد.

رشته الفت بود در بين ما، كز قعر چاه كى بدون رشته آب بى‌حساب آيد برون

پيامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «حسين منى و انا من حسين، احب الله من احب حسينا». و درباره حسن و حسين‌ علیهم السلام و ثمره دوستى و محبت اين دو ريحانه رسول، فرمود: «من‌احب هذين الغلامين و اباهما و امهما فهو معى فى درجتى يوم القيامة‌». هر كس اين دو نوجوان و پدر و مادرشان را دوست بدارد، روز قيامت در رتبه من همراهم خواهد بود.

اين كشش قلبى نسبت به سیدالشهدا علیه السلام را خداوند در دلها قرار داده و غم شهادتش‌ هم بزرگترين غمهاست و سوز آن هرگز فرو نمى‌نشيند. رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «ان لقتل‌ الحسين‌ علیه السلام حرارة فى قلوب المؤمنين لا تبرد ابدا». محبت اهل بيت و عشق به ‌ابا عبدالله‌ علیه السلام هم در دنيا رشددهنده و كمال آفرين است، هم در آخرت نجاتبخش است.

به قول ابن حماد: شربت من ماء الولاء شربة فاورثتنى النسك قبل الفطام ولاح نجم السعد فى طالعى اذ صرت مولى لاناس كرام لال ياسين الذى حبهم ينجوبه المؤمن يوم الخصام فمثل مولاى الحسين الذى بالطف مدفون عليه السلام... هذا شهيد الطف هذا الذى حبى له يمحو جميع الاثام هذا الامام ابن الامام الذى منه لنا فى كل عصر امام هذا الذى زائره كالذى حج الى الكعبة فى كل عام.

آن كه از سرچشمه اين محبت‌ سيراب شود و عشق ابا عبدالله و اهل بيت‌ علیهم السلام، حلاوت‌ زندگيش گردد، بيمه شده است چون روح دين، محبت و مودت و ولايت اهل بيت است و بدون آن، اسكلتى بى‌جان از دين مى‌ماند. بنيان دين بى‌مهرتان سست و خراب است عالم جدا از عشقتان خواب و سراب است.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.