شور زدن
از اصطلاحات خاص عزادارى و نوحه خوانى است. وقتى سينه‌زنى يا زنجیر زنی به نقطه اوج خود مى‌رسد، ريتم حركات و صداها سريعتر و پرشورتر شده، با كلماتى همچون «حسين حسين» و... بر سر و سينه مى‌زنند.
گاهى هم كسانى در اين حال غش مى‌كنند و از خود بى خود مى‌شوند، آنان را از ميان جمع بيرون برده، آب به چهره‌اش مى‌ريزند تا به خود آيد. وقتى دسته‌هاى عزادار و زنجيرزن به حال «شور» مى‌رسند، طبل هاو سنج ها را با شدت بيشترى به صدا درمى‌آوردند. اين حالت در عزاداري هاى برخى شهرها بيشتر رايج است.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
