تحلیه
تحلیه آراستن خویش به صفات نیک و محامد و فضایل نفس را گویند و منظور از آراستن و آرایش، تحصیل کمالات و فضائل روحانی و تکمیل قوای نفسانی به ملکات فاضله و محاسن اخلاقی است.[۱] امام خمینی در معنی «تحلیه» می گوید: اتیان به مصلحات و مستصحّات نفسانیه.
تحلية در لغت
«تحليه» از ماده «حُلّى» به معناى زيور است؛ و تحليه يعنى به زيور آراستن[۲]. در فرهنگ فارسی معین "زیور دادن" معنی شده است.
تحلية در اخلاق و عرفان اسلامی
اين كلمه در علم اخلاق به معناى آراستگى به مكارم اخلاق است. تحليه به معنای جذب و آراستن خود به صفات نیکوست؛ تحليه در مقام تولّى است؛ يعنى با فضايل اخلاقی انس و الفت پيدا كردن و در نهايت به آن‌ها متلبّس شدن. تحليه در برابر «تخلیه» است؛ گفتنى است كه تحليه مى تواند همچون تخليه، دفعى و يا تدريجى صورت گيرد.
تحلية نزد علمای اخلاق و عرفا
صاحبنظران سلوک، بر مقام تخلیه و تحلیه تاکید ویژه و بیشتر دارند و حتی گاهی، مجموعه سلوک را در ایندو خلاصه کرده اند. و البته نزد مشایخ سلوک، در اولویت سنجی میان ایندو، تخلیه، مقدم بر تحلیه است.
منابع
- مختار امینیان، مبانی اخلاق اسلامی.
