احمد بن دُؤل قمی

«احمد بن محمد بن دُؤل قمی» (م، ۳۵۰ ق)، مفسر، محدث و متکلم ایرانی تبار شیعه در قرن چهارم هجری است.

از زندگانى وى چیزى در دست نیست، اما از آثارش چنین برمى‌آید که مؤلفى والا و نویسنده‌اى پرکار بوده است. نجاشی تألیفات احمد بن دؤل قمی را بالغ بر صد اثر بیان کرده است. از جمله آثار وى عبارت است از:

«الحدائق» در توحید، که براى فرزندش محمد بن احمد نوشته؛ «التفسیر»، در یک جلد به زبان عربی و به شیوه روائی و کلامی؛ «الطبقات»؛ «المؤمن»؛ «الایضاح»؛ «السنن»؛ «التهذیب»؛ «التنبیه»؛ «العلل»؛ «الصلاة»؛ «الزکاة»؛ «الزیارات»؛ «الاخوان»؛ «الدلائل»؛ «التحذیر»؛ «الکمال»؛ «التنافس»؛ «العواصم»؛ «الطب»؛ «خصائص الاطعمة»؛ «الادویة».

منابع

• انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۱، ص۱۰۹.
• "تفاسیر قرن چهارم"، سایت اندیشه قم.