وصول نخستین نامه کوفیان به امام حسین علیه السلام

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۳۰ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۵۱ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

تقویم هجری قمری

روز واقعه:10 رمضان
سال ۶۰ هجری قمری

شهر کوفه در عصر امام حسین علیه‌السلام از شهرهای تازه تأسیس و پرجمعیت عراق و جهان اسلام بود و بیش از چهار سال مقر خلافت امام علی علیه‌السلام و کانون شیعیان مخلص و وفادار آن حضرت بشمار می‌آمد.

مؤمنان و دوستداران اهل بیت علیهم‌السلام در این شهر در پیروی از امامان معصوم علیهم‌السلام و فداکاری در راه اهداف آنان، همیشه پیشتاز و پرتحرک بودند؛ گرچه وجود افرادی دو چهره، منافق و سست ایمان در میان آن‌ها در مواقع حساس و خطرناک، زیان‌های زیادی متوجه اهل بیت علیهم‌السلام نمود، ولی با این حال، شیعیان و محبان اهل بیت علیهم‌السلام در این شهر همیشه مورد توجه اهل بیت و حساسیت دشمنان ایشان و زمامداران غاصب عصر خویش قرار داشتند.

اهالی کوفه پس از آن که از هجرت اعتراض‌آمیز اباعبدالله الحسین علیه‌السلام از مدینه منوره به مکه معظمه باخبر شدند، انجمن‌های چندی برگزار کرده و به این نتیجه رسیدند که آن حضرت را به کوفه دعوت کرده و وی را یاری دهند[۱] و بار دیگر شاهد عدالت علوی از سوی امام حسین علیه‌السلام در این شهر باشند.

آنان نامه‌هایی برای امام حسین علیه‌السلام نوشته و وی را به کوفه دعوت کردند. اسامی برخی از امضاکنندگان نامه‌ها عبارت بود از: حبیب بن مظاهر، سلیمان بن صرد، مسیب بن نجبه، رفاعة بن شداد، شبث بن ربعی، حجّار بن ابجر، عبدالله بن وال، یزید بن حارث، عروه بن قیس، عمرو بن حجاج و محمد بن عمر تمیمی.[۲] برخی از آن‌ها از یاران معروف حضرت علی علیه‌السلام بودند و در رکاب آن حضرت بر علیه دشمنانش جنگ‌هایی کرده و هم اینک قصد یاری فرزندش امام حسین علیه‌السلام را نمودند.

به هر روی، نخستین نامه کوفیان در دهم ماه مبارک رمضان سال ۶۰ قمری به دست امام حسین علیه‌السلام رسید و از آن پس نامه‌های فراوان دیگری پی در پی به محضر آن حضرت ارسال می‌شد.[۳] در برخی از این نامه‌ها آمده بود: اما بعد، باغ‌های کوفه سبز و خرم گشته و میوه‌های آن رسیده است. هرگاه اراده‌ات تعلق گرفت با لشگریان پیروزت به سوی ما بیا. در نامه دیگر آمده بود: اما بعد، با سرعت و بزودی به سوی ما حرکت کن که همه چشم انتظار توایم و به غیر تو کس دیگر را نمی‌خواهیم.[۴]

امام حسین علیه‌السلام در آغاز، سکوت اختیار کرد و پاسخی به نامه‌های کوفیان نداد، تا این که نامه‌های آنان به حدود دوازده هزار عدد رسید، که پای هر یک از آن‌ها را چندین نفر و یا ده‌ها نفر امضا کرده بودند.[۵] در آن زمان به آنان پاسخ مثبت داد و درخواستشان را پذیرفت و به سوی کوفه حرکت کرد.

پانویس

  1. الارشاد (شیخ مفید)، ص ۳۷۸؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۱، ص ۳۰۲.
  2. همان.
  3. وقایع الایام (شیخ عباس قمی)، ص ۳۰.
  4. الارشاد، ص ۳۷۸؛ منتهی الآمال، ج ۱، ص ۳۰۲.
  5. منتهی الآمال، ج ۱، ص ۳۰۳؛ لهوف، سید بن طاووس، ص ۵۱.

منابع

  • مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام.

منابع بیشتر: