طاهر بن حسین
«طاهر بن حسین» از سرداران هارون الرشید و فرزندش مأمون عباسی بود و در بسیاری از جنگ‌ها به نفع عباسیان شمشیر زد و سپاهیان عباسی را به پیروزی رسانید. او در منازعه بین مأمون و امین (دو فرزند هارون الرشید) در بدست آوردن خلافت، جانب مأمون را گرفت و او را در این راه یاری داد. مأمون وی را به فرماندهی سپاه خود منصوب کرد و در رأس لشکریان زیادی از خراسان بسوی عراق گسیل داشت.
طاهر بن حسین پس از جنگ‌های زیاد بر سپاهیان امین پیروز شد و شهر بغداد و تمامی مناطق تحت سیطره وی را تصرف کرد. اما مدتی بعد از سوی امین برکنار و حسن بن سهل به جای وی به فرماندهی اعظم عراق منصوب گردید.[۱]
این سردار نام آشنای عباسی در ۲۵ جمادی الثانی سال ۲۰۷ قمری و در عصر خلافت مأمون عباسی وفات یافت. قاضی وقت بغداد یعنی یحیی بن اکثم از جانب مأمون به «رقّه» رفت و خبر درگذشت طاهر بن حسین را به فرزندش عبدالله بن طاهر رسانید و از جانب مأمون وی را تسلیت گفت. همچنین وی را به خاطر منصوب شدن به امارت و حکومت رقه از جانب مأمون تبریک گفت.[۲]
پانویس
منابع
- سید تقى واردى، روزشمار تاریخ اسلام، جلد چهارم، ماه جمادی الثانی.
