قبر امام حسین علیه السلام
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
اولين بار بنى اسد پس از دفن اجساد شهدا و پيكر سیدالشهدا، علامتى بر قبر نهادند. از اين كه توابين در سالهاى 63 يا 64 بر سر قبر امام حسين علیه السلام مى‌آمدند، مى‌فهميم كه آن هنگام، آشنا و شناخته شده بوده است. بنا به تشويق اولياء دين، مدفن آن حضرت از همان آغاز، مورد زيارت شيعه قرار گرفت، چه پنهانى و چه آشكار.
در زمان بنى اميه، قبه‌اى بر قبر شريف ساخته شد و تا زمان هارون الرشيد باقى بود. وى قبر را خراب و محل آن را صاف كرد و درخت سدرى را كه (به نشانه قبر) در آنجا بود، قطع كرد.
بار ديگر در زمان مامون ساخته شد. سپس در سال 236 و 237 هجرى به دستور متوكل عباسى، قبر و خانه‌هاى اطراف آن خراب شد و به جاى آن زراعت كردند و مانع رفت و آمد مردم شدند. باز هم در سال 247 به دستور متوكل قبر را خراب كردند و چندين نوبت ديگر اين تخريب انجام گرفت.
بناى فعلى مرقد و حرم سیدالشهدا به قرن هشتم هجرى برمى‌گردد. البته بارها مرمت ها و اضافاتى انجام گرفته است. در سال 1216 هجرى وهابيها با سپاهى از منطقه نجد حمله كرده و حرم حسينى را غارت و تخريب كردند و اسب ها را در صحن مطهر بستند.[۱]
پانویس
- ↑ اعيان الشيعه، ج 1، ص 629.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
