شیخ حسنعلی تهرانی
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
حاج حسنعلی تهرانی فرزند حاج محمود تبريزی یکی از اساتيد بزرگ و اعلام مشهور مشهد رضوی در اوايل قرن چهاردهم هجری است. تهرانی دانشمندی الهی، فقيهی ربانی، سالکی خدائی، در جمله بندگان شايسته و صالح خداوند متعال محسوب بود. تهرانی زادگاهش تهران بوده و به جوانی پس از طی مقدمات علوم عازم نجف اشرف گرديد. و مدتها از حضور علامه نهاوندی استفاده نمود و سپس سالها در سامرا از کرسی درس ميرزای بزرگ برخوردار بود و خود به مقام استادی رسيد.
تهرانی در زمان حيات استاد خود به سلک فضلای مدرسين و ائمه متقين قرار گرفت. تهرانی تقريرات درسی استاد را در فقه و اصول به رشته تحرير برد و دو سالی پس از فوت ميرزا در جمله مدرسين عتبات بود، اما در سال 1314 از سامرا و نجف عازم تهران گرديد و مورد اکرام و احترام مردم خداجو قرار گرفت. تهرانی به علت رکون امرا و شاهان قاجار به او ناراحت بود و عاقبت زادگاه خويش را به قصد مشهد علی بن موسی الرضا برای هميشه ترک نمود. معظم له در مشهد ساليان متمادی در رأس علمای پارسا و مدرسين بزرگ فقه و اصول قرار داشت. تهرانی از ائمه جماعت مخلص مسجد گوهر شاد بود و به جهت کثرت تقوی و کمال و زهد و اخلاص صاحب کراماتی باهر گرديد. تهرانی به سبب عشق و علاقه وافر به اولياء و پيمودن راه و رسم بندگی خدا از مقربان درگاه رضوی بود و عجايبی از او گرفت. ولی سرانجام اين عالم ربانی در نيمه رمضان 1325 به ديار عشاق پيوست، و فرزند عالم او حجة الاسلام شيخ محمد رضا (پدر مرواريد مشهد) وارث علوم پدر گشت. اين بيت علم و تقوی در زهد و اخلاص مشار با لبنان در بين شيعيانند.
منبع
سايت شعائر
