سید محمدحسین شهرستانی
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
امير محمد حسين فرزند عالم بزرگوار حاج ميرزا محمد علی فرزند علامه امير محمد حسين مرعشی حائری، معروف به آيت الله شهرستانی، یکی از بزرگان علما و مشاهير مکتب ما در اوايل قرن چهاردهم هجری است.
دانشمند محقق، فقيه محدث، رکن معتمد و سيد متتبع، بزرگواری که در احاطه به فنون مختلف علمی معروف، و تأليفاتش احاطه به دانشهايش را معلوم، و ذکر جميلش در جهان تشيع همه را مشهور، و سيمای ملکوتيش بر همگان مقبول، و اخلاصش در نزد خدای دو جهان منظور است. پدرش از سادات عظام خاندان مرعشی، و نسب شريفش به حضرت سجاد عليه السلام منتهی و مادرش سبط وحيد بهبهانی است. از اوايل کودکی و نوجوانی به دنبال تحصيل دانشهای دينی و اسلامی بود و سالها از اساتيد متعدد در عتبات عاليات برخوردار گشت و مراتب علمی او بيشتر از محضر علامه اردکانی عايد او گشت. جناب او یکی از اساتيد بزرگ عراق گرديد که شهرت و آوازه تدريس او به همه جا پيچيد و آثار گرانبهايش به نقاط مختلف دست به دست چرخيد: در اصول فقه غاية مسؤل، در شرح شرايع کتاب شوارع، و در تحقيق ادله: لباب الاجتهاد، و در اثبات امام منتظر جنة نعيم، و در نکاح کتاب در نضيد را به رشته تحرير برد، و از ديگر آثار اوست: تلخيص و تلويح، کوکب دری، صحيفه حسنيه، مواقع النجوم، موائد، سبيل الرشاد، عنصر متين، تبنه الانام، ارشاد عوام، تذکرة النفس و غيره. شهرستانی در نوجوانی به درجه اجتهاد رسيد و در سن دوازده سالگی شروع به تأليفات نمود، و سالها در نجف اشرف از حوزۀ درس او بهره ها بردند، و از خرمن وجودش خوشه های مختلف چيدند، و اکثر صاحب تراجم علما به اوصافش قلمفرسائيها نمودند، ولی سرانجام آن صورت زيبا چون ماه بدر تمام لاجرم افول نمود و آفتاب جمالش به شب پنجشنبه سوم شوال 1315 غروب نمود، و به کنار تربت جد عزيزش سالار شهيدان مدفون گشت، ولی تأليفات او و فرزندان و احفاد او برای هميشه، جاويدش کرد. فرزندش حاج ميرزا محمد علی و آقا زاده هاو احفاد او، و تمام بيت او از اعلام بزرگ و پرچمداران مذهب تشيع بوده و هستند. فرزند مجتهد او صاحب کتاب تبيان در تفسير است، و تحفه علوی و تحفه مؤمن و بيان مبرهن او معروف است. وفات حاج ميرزا محمد علی آقازاده را در سال 1344 نوشته اند.
منبع
سايت شعائر
