شهید اکبر آقابابایی

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۴:۴۱ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) (ویرایش)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

مقاله‌ی مربوط به این عنوان از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon article.jpg
محتوای فعلی "مقاله‌ یک نشریه" متناسب با این عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
شهید اکبر آقابابایی

شهید اکبر آقابابایی (۱۳۴۰-۱۳۷۵ ش) از سرداران جنگ هشت سال دفاع مقدس که در عملیات های متعددی شرکت کرد و پس از چندین مرتبه جراحت، در یکی از عملیات ها به علت بمباران شیمیایی توسط دشمن بستری گردید و سرانجام به همین علت به شهادت رسید.

زندگی‌نامه

اکبر آقابابایی، فرزند حسین‌علی در سال ۱۳۴۰ در نزدیکی شهر اصفهان به دنیا آمد. وی در خانواده‌ای مذهبی و متوسط رشد کرد، همزمان با ورود به مدرسه آموزش قرائت قرآن کریم را آغاز کرد. در دوره نوجوانی اوقات فراغت خود را در کارخانه «سنگ بری» می‌گذراند تا به نوبه خود سهمی در تأمین معاش خانواده داشته باشد.

حضور در جنگ تحمیلی

شهید آقابابایی در بهمن ماه سال ۱۳۵۷ در کمیته دفاع شهری اصفهان فعالیت خود را آغاز کرد. چندی بعد به عنوان مربی تاکتیک و سلاح در سپاه پاسداران اصفهان مشغول به کار شد و با آغاز غائله کردستان، مسئولیت عملیات سپاه سنندج را بر عهده گرفت. آقابابایی در سال ۱۳۶۲ به سمت فرماندهی عملیات ناحیه شمال غرب و کردستان منصوب شد و بعد از مدتی به علت توانائی و کاردانی‌اش فرماندهی تیپ ۱۸ الغدیر را پذیرفت.

او در طول سال‌های دفاع مقدس در عملیات‌های متعددی شرکت کرد و چندین مرتبه مجروح شد، اما عملیات کربلای۵، برگ زرینی از رشادت‌های او در دوران دفاع مقدس بود. بمباران شیمیایی دشمن بعثی در این عملیات، برای همیشه آن سردار رشید سپاه اسلام را به بستر بیماری انداخت.

برخی از مسئولیت‌های شهید اکبر آقابابایی از این قرار است:

  • مربی تاکتیک و سلاح در سپاه پاسداران اصفهان
  • فرمانده عملیات سپاه سنندج
  • فرمانده عملیات ناحیه شمال غرب و کردستان
  • فرمانده تیپ ۱۸ الغدیر
  • حاج اکبر آقابابایی در زمان شهادت، فرمانده عملیات یکی از یگان‌های سپاه پاسداران بود که به سپاه قدس شهرت دارد.

شهادت

جانباز سرافراز اکبر آقابابایی، سرانجام پس از سال‌ها صبوری در تحمل درد و رنج حاصل از مجروحیت شیمیایی‌اش در سحرگاه پنجم شهریور ماه ۱۳۷۵ در حالی که فرازهایی از زیارت عاشورا را زمزمه می‌کرد، هنگام دمیدن سپیده سحر همراه قافله صبح به آسمان پر کشید و به فیض شهادت رسید.

منابع

  • روزنامه همشهری، سه شنبه 27 تیر 1391، در دسترس در همشهری آنلاین، بازیابی: ۲۶ آذرماه ۱۳۹۲.