فارش

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

«فارش» صفت فعلى الهی، اسم فاعل از «فرش، یفرش، فرشاً» است. فرشاً به معناى گسترانیدن و توسعه دادن است و در قرآن کریم دو بار در مورد زمین بکار رفته است.

• «الذی جَعَلَ لَکمُ الاَرضَ فِراشـًا ...». (سوره بقره/ ۲۲)
• «والاَرضَ فَرَشناها ...». (سوره ذاریات/ ۴۸)

منابع

• فرهنگ قرآن، جلد ۲۱، صفحه ۵۰۰.