آیه کفّ

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

به آیه 77 سوره نساء/4 «آیه كفّ» مى‌گویند.[۱] این آیه در شأن عبدالرحمن بن عوف زهرى، مقداد بن اسود كندى و قدامة بن مظعون جمحى و سعد بن ابى وقّاص نازل شده است.

آنان پیش از هجرت، از سوى مشركان به شدت آزار مى‌شدند و نزد پیامبر صلى الله علیه و آله شكایت مى‌بردند و اجازه جنگ با مشركان و انتقام از آنان را مى‌خواستند؛ ولى ‌رسول خدا صلی الله علیه مى‌فرمود: هنوز به جنگ مأمور نیستم؛ ولى پس از هجرت به مدینه هنگامى كه فرمان جنگ بدر صادر شد، اجراى این فرمان برایشان ناگوار آمد و این آیه در نكوهش آنان نازل ‌شد:

مشاهده آیه در سوره

أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ قِيلَ لَهُمْ كُفُّواْ أَيْدِيَكُمْ وَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّكَاةَ فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ إِذَا فَرِيقٌ مِّنْهُمْ يَخْشَوْنَ النَّاسَ كَخَشْيَةِ اللّهِ أَوْ أَشَدَّ خَشْيَةً وَقَالُواْ رَبَّنَا لِمَ كَتَبْتَ عَلَيْنَا الْقِتَالَ لَوْلا أَخَّرْتَنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ قُلْ مَتَاعُ الدَّنْيَا قَلِيلٌ وَالآخِرَةُ خَيْرٌ لِّمَنِ اتَّقَى وَلاَ تُظْلَمُونَ فَتِيلاً

مشاهده آیه در سوره


پانویس

  1. بحارالانوار، ج‌ 19، ص‌ 175.

(2). التبیان، ج‌ 3، ص‌ 261؛ مجمع البیان، ج‌ 3، ص‌ 119.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 396-397