آیه سحر

صد و دومین آیه سوره بقره/ 2 را «آیه سحر» خوانده‌اند. در این آیه، به یادگیرى سحر به وسیله گروهى از مردم بابل اشاره و بر این نكته تأكید شده كه جادوگران، بدون اجازه الهى به هیچ كس نمى‌توانند آسیب برسانند:

وَاتَّبَعُواْ مَا تَتْلُواْ الشَّيَاطِينُ عَلَى مُلْكِ سُلَيْمَانَ وَمَا كَفَرَ سُلَيْمَانُ وَلَـكِنَّ الشَّيْاطِينَ كَفَرُواْ يُعَلِّمُونَ النَّاسَ السِّحْرَ وَمَا أُنزِلَ عَلَى الْمَلَكَيْنِ بِبَابِلَ هَارُوتَ وَمَارُوتَ وَمَا يُعَلِّمَانِ مِنْ أَحَدٍ حَتَّى يَقُولاَ إِنَّمَا نَحْنُ فِتْنَةٌ فَلاَ تَكْفُرْ فَيَتَعَلَّمُونَ مِنْهُمَا مَا يُفَرِّقُونَ بِهِ بَيْنَ الْمَرْءِ وَزَوْجِهِ وَمَا هُم بِضَآرِّينَ بِهِ مِنْ أَحَدٍ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ وَيَتَعَلَّمُونَ مَا يَضُرُّهُمْ وَلاَ يَنفَعُهُمْ وَلَقَدْ عَلِمُواْ لَمَنِ اشْتَرَاهُ مَا لَهُ فِي الآخِرَةِ مِنْ خَلاَقٍ وَلَبِئْسَ مَا شَرَوْاْ بِهِ أَنفُسَهُمْ لَوْ كَانُواْ يَعْلَمُونَ

[2–102] (مشاهده آیه در سوره)

در شأن نزول این آیه گفته‌اند: وقتى كافران، سلیمان علیه‌السلام را به سحر متهم كردند، رسول ‌خدا صلى الله علیه و آله آنان را از این نسبت برحذر داشت و این آیه در تأیید رسول خدا صلى الله علیه و آله نازل شد و ساحت سلیمان را از سحر مبرا ساخت.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 386