آیه خلق

آیه 164 سوره بقره/ 2 كه آفرینش آسمان‌ها و زمین و آمد و شد شب و روز را... نشانه‌هاى الهى دانسته، «آیه خلق» نام گرفته است:

إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنزَلَ اللَّـهُ مِنَ السَّمَاءِ مِن مَّاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ

[2–164] (مشاهده آیه در سوره)

در شأن نزول این آیه آمده كه چون خداوند در آیه پیشین فرمود: خداى شما یكى است: «وَ إِلهُكُم إِلهٌ وحِدٌ»، مشركان گفتند: چگونه براى این همه مردم یك خدا بس است و خداوند این آیه را فرو فرستاد.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 381