آیه ابتلاء

آیه 6 سوره نساء/ 4 آیه ابتلاء (آزمایش) نام گرفته است.^[۱] بر اساس این آیه، اولیاى یتیمان هنگامى مى توانند دارایى یتیمان را در اختیارشان قرار دهند كه آنان را بیازمایند تا مشخص شود، مى توانند به گونه اى شایسته در اموالشان تصرف كنند و نیز باید به حد بلوغ برسند و داراى رشد فكرى باشند:

وابتَلُوا الیَتمى حَتّى إِذا بَلغُوا النّكاحَ فَإِن ءَانَستُم مِنهُم رُشدًا فَادفَعوا إِلیهِم أَمولَهُم

[4–6] (مشاهده آیه در سوره)

در شأن نزول این آیه آمده است: ثابت بن رفاعه یتیمى بود كه در خانه عمویش زندگى مى كرد. عموى او از پیغمبر صلى الله علیه و آله پرسید: مقدارى از مال ثابت نزد من است. مال او را چه هنگام به او بدهم كه این آیه نازل شد.^[۲]

پانویس

↑ كتاب البیع، ج 2، ص 9.
↑ روض الجنان، ج 5، ص 250.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 366

[1] كتاب البیع، ج 2، ص 9.

[2] روض الجنان، ج 5، ص 250.

[۱]

[۲]

آیه ابتلاء