ممتازالعلماء

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

سيد محمد تقی فرزند علامه سيد حسين فرزند سيد دلدار معروف به ممتاز العلما یکی از علما و مشاهير بزرگ شيعه در کشور هندوستان بود. ممتاز العلما در علوم عقلی و نقلی مهارت داشت. او فقيهی زاهد و حکيمی بارع بود. ابتدا در نزد والد معظم خويش (که ذکرش به شماره 153 آمد) و اعمام و بنی اعمام سطوح فقهی و مقدمات علوم را به پايان برد و سپس چند سالی در نجف اشرف از اساتيد متعدد به خصوص صاحب جواهر برخوردار گشت و از آن جناب به اخذ اجازه اجتهاد نائل آمد. و خود در عراق و هندوستان در تعداد مدرسين بزرگ و مروجين به شمار آمد.

ممتاز العلما بيشتر سنوات عمرش در هندوستان (لکهنو) سپری شد. او علاقه مفرطی به جمع آوری کتابهای مختلف علمی و دينی داشت و با همکاری علما و خويشان دانش دوست خود کتابخانه معظمی در کشور پهناور هند تأسيس نمود و کتابهای بی شماری بدان گرد کرد و خود نيز آثار مهمی به رشته تحرير برد که از آن جمله است:

ارشاد المبتدين، ارشاد المؤمنين، حديقة الواعظين، غوث الائذين، منتخب الآثار، منهج الطاعات، ینابيع الانوار، هدايت الآثار، نخبه و غيره... اين سيد عالی مقام پس از عمری خدمات گوناگون به شيعيان و مسلمانان هندوستان سرانجام در اواسط ماه رمضان 1289 وفات نمود و فرزندش سيد محمد ابراهيم معروف به شمس العلما به جنازۀ پدر نماز خواند و با احترام در حسينيه معروف لکهنو جنب علما مدفون گشت.

مرحوم مدرس تبريزی در ريحانة الادب می نويسد: سيد محمد ابراهيم فرزند سيد محمد تقی معروف به سيد العلما یکی از اعلام معروف و مشاهير سادات هندوستان در اواخر قرن سيزدهم هجری بوده که وی نيز مانند پدرش در علوم نقلی و عقلی مهارت کافی به دست آورد و آثاری مانند: بضاعة مزجاة، نور الابصار، در و یاقوت، لمعه ناصريه وکتاب امل و آرزو را در علم کلام و فقه و تفسير از خويش به یادگار گذاشت. معظم له در اوايل قرن چهاردهم وفات نمود.

منابع

سایت شعائر