میرزا زین العابدین خوانساری
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
ميرزا زين العابدين فرزند ميرزا ابو القاسم، فرزند عالم ربانی سيدخوانساری یکی از اعلام بزرگ قرن سيزدهم در شهر اصفهان بود. در سال 1190 قمری در شهر خوانسار متولد شد، در نوجوانی مقدمات علوم و سطوح فقه و اصول را از حضور والد معظم بنی اعمام سيد محمد مهدی خوانساری صاحب رساله ابو بصير و... به اتمام رسانيد، سپس عازم نجف اشرف گرديد و از محضر شريف العلما و ساير اعلام نجف محظوظ بود. هر چند مراتب علمی او در مراجعت به اصفهان از محضر حکيم نوری و حاجی کرباسی افزوده شد و به درجه اجتهاد واستادی رسيد. و از اساتيد نام برده به اضافه مرحوم خاتون آبادی و حجة الاسلام اصفهانی به اخذ اجازه و درجه اجتهاد نايل آمد. و به زادگاه خويش شهر خوانسارمراجعت نمود اما ديری نپائيد که خوانسار را برای هميشه به قصد اصفهان ترک نمود و به اتفاق خانواده در محل چهار سوی اصفهان اقامت گزيد. معظم له سرسلسله سادات روضاتی اصفهان است و امثال علامه خوانساری صاحب روضات و آيت کبری ميرزا محمد هاشم از اولاد وی هستند.
حاج ميرزا زين العابدين در فقه و اصول و تفسير، حديث و حکمت و منطق و ادبيات عرب مهارت داشت. و چندين سال در اصفهان به تدريس علما و ترويج مذهب همت گماشت. اکثر صاحب تراجم علما معظم له را در کتاب خويش متذکرند و به اوصاف و کمالات اخلاقی و مراتب علمی او معترفند.
ميرزای مزبور گذشته از تربيت فضلا آثاری از قبيل شرح زبده و شرح خلاصة الحساب (شيخ بهائی) و رسائلی در نوادر احکام، و شرحی بر معالم الاصول و غيره... به رشته تحرير برده است. معظم له خطی نيکو داشت و به دست مبارک قرآنی زيبا به یادگار گذاشت، و سرانجام در سال 1275 به حضور معبود شتافت. بعد از اين سيد بزرگوار حجج اسلام آيات عظام: ميرزا محمد باقر، ميرزا محمد هاشم، ميرزا محمد کاظم، ميرزا محمد صادق، ميرزا سيد حسن، ميرزا سيد علی، ميرزا محمد جواد و امير محمد (و هزاران عالم و فاضل ديگر از احفاد او) وارث علوم پدر گرديدند.
منبع
سایت شعائر
