اندیشه تحریم و خودباوری (کتاب)

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱ ژانویهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۰۶:۳۱ توسط Mohamadhosein1 (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «کتاب ِ اندیشه تحریم و خودباوری تألیف موسی نجفی استاد دانشگاه و پژوهشگر مذهبی...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

کتاب ِ اندیشه تحریم و خودباوری تألیف موسی نجفی استاد دانشگاه و پژوهشگر مذهبی در قرن معاصر است.

از حکم تاریخی میرزای بزرگ شیرازی مشهور به حکم تحریم تنباکو تا دهه های بعدی نهضت بیداری اسلامی، ایرانیان به فرهنگ و سیاستی مجهز گردید که می توانست با ظرفیتهای وجودی اش به زخمهای سطحی و عمیق استعمار بر پیکر ایران التیام بخشیده و زنده بودن و زنده ماندن ملتی را نشان دهد که عده ای می خواستند وانمود نمایند، در بی خبری عصر بی خبری به خواب گران فرو رفته است.[۱]


مؤلف در این کتاب اندیشه ی مقاومت در برابر استعمارگران را بررسی کرده است. و ابعاد تاریخی _ اجتماعی نهضت تنباکو را تحلیل کرده است. و نتایج تاریخی نهضت تنباکو را تبیین نموده است.

فهرست کتاب

1. تحلیل تاریخی قیام تحریم تنباکو

2. مبانی و سیر تکوین اندیشه ی تحریم

3. متون اندیشه ی تحریم (1) : نیم قرن اسناد و فتاوی تاریخی تحریم

4. متون اندیشه ی تحریم (2) : اندیشه ی تحریم در رسائل سیاسی (از قیام تحریم تنباکو تا نیم قرن بعد از آن)

5. پیوند اندیشه ی تحریم با خود کفایی و موازنه ی منفی

6. جریان شناسی تحریم در تاریخ فکر سیاسی ایران

7. مصاحبه ها.

چگونگی تألیف

کتاب اندیشه تحریم و خودباوری که درباره ی تحلیل متون و اسناد تاریخی ِ اقتصاد مقاومتی در تحولات سیاسی ایران است، حجم اندک دارد. کتاب در یک جلد نگارش شده است. و مؤلف، تحلیل ساده و روان دارد. کتاب ِ اندیشه تحریم و خودباوری در زمینه ی تاریخ شیعه است.

نمونه ای از متن

در قسمتی از کتاب ِاندیشه تحریم و خودباوری که مربوط به قسمت: «تحریم و تقابل استقلال و استعمار» است نویسنده شرح می‌دهد:

از نکات قابل تعمّق در حوادث و رویداد های قیام تحریم این است که ملّت و دلسوزان ملّت نه تنها فجایع و مصائب را می بینند بلکه از کنار آن رد نشده، در صدد تغییر اوضاع و واژگونه کردن چرخ حرکت روزگار بر می آیند. نه امتیاز تنباکو و رژی اولین امتیاز استقلال شکن ایران بود و نه حضور فرنگی و مداخله ی آنان در شئونات مردم، امر بدیع و تازه، ولیکن تازگی و بدیع بودن ماجرا نه در حول و حوش مسائل اقتصادی که بر محور آگاهی مردم و تیزبینی آنان در مسائل سیاسی بوده است. مطلب مهمّی که هر چه عمیق تر و ریشه دار تر می شد ثمرات و دست آورد های مهم تری را برای استقلال و عظمت کشور به بار می آورد.[۲]








پانویس

  1. موسی نجفی؛ اندیشه تحریم و خود باوری، تهران: مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، چاپ سوم، 1393؛ ص 9.
  2. موسی نجفی؛ اندیشه تحریم و خود باوری، تهران: مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، چاپ سوم، 1393؛ ص 58.