آقا نجفی قوچانی
آقانجفی قوچانی، سید حسن، محمدحسن
قرن: 14
(1363-1295 ق)
فقیه، حكیم و ادیب. در خسرویه‌ى قوچان به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتى را در قوچان، سبزوار و مشهد به پایان رسانید و در بیست سالگى به اصفهان رفت و نزد آخوند كاشانى و میرزا جهانگیرخان قشقایى حكمت و فلسفه و نزد آخوند شیخ عبدالكریم گزى و سید محمدباقر درچه‌اى فقه و اصول خواند.
سپس از اصفهان به نجف رفت و نزد آخوند محمدكاظم خراسانى، شریعت اصفهانى، محمدباقر اصطهباناتى تلمذ كرد و در سى سالگى به اجتهاد رسید و پس از بیست سال توقف در نجف به قوچان بازگشت و متجاور از بیست و پنج سال در قوچان مقام فقاهت و رتق و فتق امو مذهبى مردم و اداره‌ى حوزه‌ى علوم دینى را بر عهده داشت.
وى در قوچان درگذشت و آرامگاهش از زیارتگاه‌هاى قوچان است. از آثار وى: «شرح دعاى صباح»؛ «عذر بدتر از گناه»، درباره‌ى مشروطیت؛ «سفرى كوتاه به آبادیهاى قوچان»؛ «سیاحت غرب»؛ در كیفیت عالم برزخ و سیر ارواح؛ «سیاحت شرق» كه مهمترین اثر آقا نجفى و شرح حال خود او از كودكى تا مقام اجتهاد است؛ «حیوة الاسلام فى احوال آیت اللَّه الملك‌العلام»، در شرح زندگى آخوند خراسانى؛ «شرح كفایةالاصول».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج1، ص57.
