مسجد
یکی ار مکان‌های مقدس اسلامی، مسجد است.
محتویات
معنای لغوی و اصطلاحی مسجد
مسجد در لغط به معنای محل سجده، برگرفته از سجود به معنای به خاک افتادن و خضوع و کرنش کردن است.
و در اصطلاح، مسجد به محلی اطلاق می‌شود که جایگاه عبادت و خضوع در برابر حق تعالی است. کاربرد واژه مسجد یکی در مورد، چهاردیواری خاصی است که برای عبادت ساخته می‌شود و دیگر این‌که بر اساس روایت رسول خدا صلی الله علیه و آله مسجد بر سراسر زمین اطلاق می گردد.
چرا که همه سطح کره خاکی می‌تواند سجده‌گاه انسان مسلمان باشد. این دومین کاربرد که اطلاق عام مسجد است، از اختصاصات امت اسلامی است.
محل سجده در ادیان
سایر ادیان، تنها در اماکن خاصی در برابر خداوند سجده می‌کنند و نماز می‌خوانند؛ اما از منظر اسلام، زمین پاک بوده و سجده‌گاه و مسجد است.
واژه مسجد در قرآن
واژه مسجد در ۲۸ جای قرآن بکار رفته و در بیشتر موارد، اشاره به مسجدالحرام است. مسجدالحرام همان محیط اطراف خانه کعبه می‌باشد که سجده‌گاه بوده است.
اقسام مساجد
به طور کلی چهار نوع مسجد برای یک مسلمان قابل تصور است:
- مسجد محله.
- مسجد مرکزی در شهر برای نمازگزاران شهر با عنوان مسجد جامع.
- مصلاّیی برای مراسم نماز عید برای تمامی مردم یک منطقه.
- مسجدالحرام برای حضور همه مسلمانان.
نخستین مسجد روی زمین
نخستین خانه‌ای که برای مردم ساخته شد تا در آن به عبادت خدا بپردازند، بیت الله الحرام بود. بنابراین، باید مسجدالحرام و کعبه را قدیمی‌ترین محل عبادت دانست. قرآن علاوه بر مسجدالحرام از مسجدالأقصی نیز یاد کرده است. این‌ها مساجدی است که پیش از اسلام نیز وجود داشت. به علاوه، اهل کتاب نیز مراکز عبادت خاص خود را داشته‌اند.
نخستین مساجد در اسلام
در واقع، نخستین مسجدی که در اسلام بر پایه تقوا ساخته شد، مسجد قبا بود که در سال نخست هجری، بلافاصله پس از هجرت رسول خدا صلی الله علیه و آله به یثرب و وارد شدن ایشان به محله قبا ساخته شد.
و گفتنی است نخستین کسی که مسجد ساخت، عمار یاسر بود که در تأسیس مسجد قبا نقش اول را داشت. پس از آن، مسجدالنبی در یثرب یا مدینة النبی صلی الله علیه و آله ساخته شد. [۱]
پانویس
- ↑ الحج و العمرة فی الکتاب و السنه، ص۶۱ از بخاری، ۳/۱۲۶۰/۳۲۴۳
منابع
- رسول جعفریان ،آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۹۹.
- الحج و العمرة فی الکتاب و السنه، ص۶۱ از بخاری، ۳/۱۲۶۰/۳۲۴۳
