حدیث غریب

حديث غريب:

از اقسام خبر واحد.

اين عنوان از اصطلاحات علم درايه است.

حديثى را غريب خوانند كه تنها يك راوى - هر چند در يكى از مراتب و طبقات سلسله سند - داشته باشد. از جمله مصاديق آن، حديثى است كه فراز اضافى در متن يا سند آن را تنها يك راوى نقل كند.

غرابت حديث يا در متن و سند آن است، مانند حديثى كه متن آن را تنها يك نفر نقل كرده باشد و يا تنها در سند آن مانند حديثى كه متن آن را گروهى از ابن ابى عمير نقل كرده باشند و تنها يك نفر آن را از ديگرى همچون حسين بن سعيد نقل كرده باشد.

حديثى كه غرابت آن در متن باشد - نه در سند - وجود ندارد، مگر آن كه حديثى يافت شود كه يك نفر آن را روايت كرده باشد و جمع زيادى آن را از وى نقل كرده باشند. چنين حديثى هم به لحاظ اسناد غريب است و هم مشهور؛ زيرا اسناد آن در طرف نخست آن غرابت دارد و در طرف ديگر شهرت.

از اقسام حديث غريب، وجود غرابت به لحاظ لفظ يا فقه الحديث است، هر چند به لحاظ متن و اسناد غريب نباشد مانند حديثى كه متن آن داراى الفاظ مشكل، نامأنوس و دور از ذهن باشد.

حديث غريب به اقسام چهار گانه حديث (صحيح، حسن، موثّق و ضعيف) تقسيم مى‌شود.^[۱]‌