آیه کفّ
-
به آيه 77 سوره نساء/4 «آيه كفّ» مى‌گويند.[۱] اين آيه در شأن عبدالرحمن بن عوف زهرى، مقداد بن اسود كندى و قدامة بن مظعون جمحى و سعد بن ابى وقّاص نازل شده است.
آنان پيش از هجرت، از سوى مشركان به شدت آزار مى‌شدند و نزد پيامبر صلى الله عليه و آله شكايت مى‌بردند و اجازه جنگ با مشركان و انتقام از آنان را مى‌خواستند؛ ولى رسول خدا صلی الله علیه مى‌فرمود: هنوز به جنگ مأمور نيستم؛ ولى پس از هجرت به مدينه هنگامى كه فرمان جنگ بدر صادر شد، اجراى اين فرمان برايشان ناگوار آمد و اين آيه در نكوهش آنان نازل شد:
«أَلَم تَرَ إِلَى الّذينَ قِيلَ لَهُم كُفّوا أَيدِيكُم و أَقِيمُوا الصَّلوةَ و ءَاتُواالزّكوةَ فَلمّا كُتِبَ عَليهِمُ القِتالُ إِذا فَريقٌ مِنهُم يَخشَونَ النّاسَ كَخَشيةِ اللّهِ أَو أَشدَّ خَشيةً و قالُوا رَبّنا لِمَ كَتَبتَ عَلينا القِتالَ...».
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج 19، ص 175.
(2). التبيان، ج 3، ص 261؛ مجمع البيان، ج 3، ص 119.
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 396-397
