آیه رضاع
نسخهٔ تاریخ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۰ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 233 سوره بقره/2 را كه به تفصيل به مسأله رضاع و شيردادن نوزادان پرداخته، «آ...' ایجاد کرد)
-
آيه 233 سوره بقره/2 را كه به تفصيل به مسأله رضاع و شيردادن نوزادان پرداخته، «آيه رضاع» نام نهاده‌اند.[۱] بر اساس اين آيه، حق شيردادن نوزاد در حال شيرخوارگى مخصوص مادر است؛ البته دو سال براى كسى است كه بخواهد دوران شيرخوارگى را كامل كند؛ ولى مادران حق دارند اين مدت را كمتر كنند. هزينه زندگى مادر در دوران شيردادن بر عهده پدر است؛ حتى اگر زن را طلاق داده باشد و هيچ يك از پدر و مادر نبايد به دليل اختلاف‌هايشان به نوزاد ضرر برسانند.
پس از مرگِ پدر، ورثه وظيفه دارند هزينه‌هاى مادر را هنگام شيردادن تأمين كنند. پدر و مادر مى‌توانند با توافق يكديگر، دوران شيرخوارگى نوزاد را كمتر كنند و پدر نمى‌تواند وظيفه شيردادن را به دايه واگذارد، مگر اين كه مادر سرباز زند:[۲]
- //«والولِدتُ يُرضِعنَ أَولدَهُنَّ حَولينِ كامِلينِ لِمَن أَرادَ أَن يُتِمَّ الرَّضاعةَ و...».
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 384
