آیه دَین

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۰ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '- آيه 282 سوره بقره/2 «آيه دَيْن»، ناميده شده است.<ref> احكام القرآن، ابن العربى، ...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

-

آيه 282 سوره بقره/2 «آيه دَيْن»، ناميده شده است.[۱]

اين آيه كه بزرگترين آيه قرآن است، به قوانين دَيْن پرداخته و احكام اساسى قرض و رهن را بيان كرده است. برخى طولانى بودن اين آيه را نشانه اهميت نقش امور مالى از نظر قرآن مى‌دانند:[۲]

«يَأيُّها الّذِينَ ءَامَنوا إِذا تَداينتُم بِدَين إِلى أَجل مُسمًّى فَاكتُبوهُ و ليَكتُب بَينكُم كَاتِبٌ بِالعدلِ...».

از اين آيه، احكام فقهى فراوانى استفاده شده است. على بن ابراهيم، پانزده حكم[۳] و برخى تا 21 حكم را استفاده كرده‌اند.

پانویس

  1. احكام القرآن، ابن العربى، ج‌ 1، ص‌ 410؛ الاتقان، ج‌ 1، ص‌ 58‌.
  2. نمونه، ج‌ 2، ص‌ 390.
  3. قمى، ج‌ 1، ص‌ 121.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 384