آیه اذن جهاد
نسخهٔ تاریخ ۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۴۹ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکتها) (صفحهای جدید حاوی '- آيه 39 سوره حج/ 22 را «آيه اذن جهاد» نام نهاده اند.<ref> احكام القرآن، ابن العربى...' ایجاد کرد)
-
آيه 39 سوره حج/ 22 را «آيه اذن جهاد» نام نهاده اند.[۱] برخى آن را آيه اذن فى القتال[۲] و برخى آيه جهاد[۳] ناميده اند؛ زيرا مسلمانان پس از تحمل آزار و شكنجه ها و تحميل جنگ بر آنان، براى نخستين بار با نزول اين آيه در مدينه اجازه يافتند با مشركان بجنگند:
«أُذِنَ لِلَّذينَ يُقتَلونَ بِأنّهم ظُلِموا و إنَّ اللّهَ عَلى نَصرِهِم لَقدِير».
در شأن نزول اين آيه آورده اند كه مسلمانان همواره در مكه مورد آزار مشركان قرار مى گرفتند و بارها مجروح و كتك خورده، نزد پيامبر صلى الله عليه و آله شكايت مى بردند و حضرت، آن ها را به صبر دعوت كرده، مى فرمود: هنوز به جنگ مأمور نشده ام تا اين كه به مدينه هجرت كرد و براى نخستين بار اين آيه فرود آمد و اجازه جنگ صادر شد.[۴]
پانویس
منابع
علی خراسانی، دائرةالمعارف قرآن كريم، جلد 1، ص 368