فضة

فضة به معنای سيم و نقره است. جمع آن فِضَض است.

فضة در قرآن

وحُلّوا اساور من فضّة: نيكان در بهشت به دستبندهاى سيمين زينت شده اند.

ولولا ان يكون الناس امّةً واحدةً لجعلنا لمن يكفر بالرحمن لبيوتهم سُقُفاً من فضّة ومعارج عليها يظهرون: اگر نبود كه مردمان همگى به كفر گرايند، همانا آن قدر مال در اختيار منكران خدا قرار مى داديم كه سقف خانه هايشان نقره باشد.

فضة در روایات

عن الباقر (ع): «انّ خاتم رسول الله (ص) كان من فضّة» . عنه (ع): «لا تاكل فى آنية ذهب ولا فضّة».

عن ابى عبدالله (ع): «قال لقمان لابنه: يا بُنَىّ! ان كنت زعمت انّ الكلام من فضّة، فانّ السكوت من ذهب».

منبع

• سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.