سید ابوتراب خوانساری
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
حاج سيد ابو تراب فرزند سيد ابو القاسم فرزند سيد محمد مهدی (161) یکی از علما و اساتيد بزرگ قرن اخير در حوزه نجف بود. خوانساری در ماه رجب 1271 در خوانسار متولد شد و در کودکی والد معظم خود را از دست داد و بعد از پيمودن علوم مقدماتی در آغاز شب عازم اصفهان شد و از حضور شيخ محمد باقر (فرزند صاحب حاشيه) و صاحب روضات و برادرش ميرزا محمد هاشم سالها استفاده می نمود و در دروس عقلی و نقلی مهارت یافت. خوانساری سالها در عتبات از محضر آيات عظام: کوه کمره ای، رشتی مازندرانی و کاظمينی خارج فقه و اصول را به خوبی استفاده می نمود و خود مدرسی در دروس فقه و اصول، حکمت و رجال و تفسير بود و اعلام زيادی از محضرش (امثال آيت الله حکيم) به مقام اجتهاد و استادی رسيدند.
خوانساری تأليفاتی در فنون مختلف علمی به رشته تحرير برد که دلالت بر دانشهای بيکران او دارد، از آن جمله است: سبيل الرشاد در شرح نجاة العباد، قصد السبيل در اصول فقه، مصباح صالحين در اصول دين، الصراح در حديث، در فريد درشرح تجريد،بيان در تفسير، لب لباب در تفسير، عقد اللئالی و نجوم زاهرات در اثبات امامت و ولايت، مسائل کاظميه در رجا، مسائل خوانساريه در فروع و غيره.
مدرس تبريزی در ريحانة الادب، حاج سيد ابو تراب خوانساری را در جمله مراجع و اعلام بزرگ قرن اخير متذکر است، می نويسد: معظم له محققی محدث و رجالی بود که در علوم عقلی و نقلی مهارت کامل داشت، و از حساب و هندسه و ادبيات اطلاعاتی جامع به دست آورد. وی اضافه می کند که خوانساری دانشمندی متقی و کريم النفس و زاهد بود و سرانجام در روز شنبه 9 جمادی الاول 1346 در نجف اشرف وفات نمود و در وادی السلام مدفون شد.
منبع
سايت شعائر
