توّاب (اسم الله)
نسخهٔ تاریخ ۲۷ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۱۳ توسط مرضیه الله وکیل جزی (بحث | مشارکتها)
توّاب، از اسما و صفات ويژه خداوند[۱] و به معناى رجوع‌كننده به بنده‌اش با فضل و رحمت خويش است، هر گاه بنده‌اش به طاعت او بازگردد و از گناهش پشيمان شود و هر اندازه توبه بنده تكرار شود، پذيرش او تكرار مى‌شود.[۲]
- «...اِنَّهُ هُوَ التَّوّابُ الرَّحيم». (سوره بقره(2)/37)
- «...اِنَّهُ هُوَ التَّوّابُ الرَّحيم». (سوره بقره(2)/54)
- «...اِنَّكَ اَنتَ التَّوّابُ الرَّحيم». (سوره بقره(2)/128)
- «...و اَنَا التَّوّابُ الرَّحيم». (سوره بقره(2)/ 160)
- «...اِنَّ اللّهَ كَانَ تَوّابـًا رَحيما». (سوره نساء(4)/16)
- «...لَوَجَدوا اللّهَ تَوّابـًا رَحيمـا». (سوره نساء(4)/64)
- «...واَنَّ اللّهَ هُوَ التَّوّابُ الرَّحيم». (سوره توبه(9)/104)
- «...اِنَّ اللّهَ هُوَ التَّوّابُ الرَّحيم». (سوره توبه(9)/118)
- «...واَنَّ اللّهَ تَوّابٌ حَكيم». (سوره نور(24)/10)
- «...اِنَّ اللّهَ تَوّابٌ رَحيم». (سوره حجرات(49)/12)
- «...اِنَّهُ كانَ تَوّابا». (سوره نصر(110)/3)
پانویس
منابع
فرهنگ قرآن، ج9.
