تخلیه

تخليه، يعنى پاك سازى باطن و روان از رذايل اخلاقی.

پاك سازى باطن و تصفيه روان از صفات رذیله و تطهير نفس از اَرجاس (پليدىها) و اَدناس (ناپاكىها)، تخلیه است.

تخليه در برابر تحليه است؛ تخليه در مقام دفع و پيراستن است و نيز در مقام تبرّى، يعنى با رذايل اخلاقی ستيز كردن و آنها را از كانون وجود خود زدودن.

در اين باره كه حسنات و سيئات همديگر را از بين می برند، قرآن شريف صراحت كامل دارد و می فرمايد:

«اِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيئاتِ؛ حسنات سيئات را از بين مىبرد». و ظاهر جمع محلّى به الف و لام افاده عموم مىكند و در جاى ديگر مىفرمايد:

«لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالمَنِّ و الاَذْى؛ صدقاتتان را با منّت گذارى و اذيّت باطل نكنيد».

در نتيجه، انسان اگر عمل خوبى انجام داد، بايد سعى كند تا با گناه آن را نابود نكند و اگر احيانا گناهى مرتكب شد، بايد اعمال خوبى انجام دهد تا آلودگى گناه را بشويد.

منابع

• مختار امینیان، مبانی اخلاق اسلامی.