غیرت
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
غيرت و حميت عبارت است از سعى در نگه دارى چيزى که نگاهبانى و حفظ آن لازم است و آن نتيجه شجاعت و بزرگى و قوت نفس است و از فضايل اخلاقى است و ضد آن بى غيرتى است.
امام صادق - عليه السلام - مى‌فرمايد:
" ان الله تعالى غيور يحب کل غيور و لغيرته حرم الفواحش ظاهرها و باطنها ". 1 خداى تعالى غيرت مند است و غيرت را دوست دارد و از جهت غيرتش کارهاى زشت را چه آشکار و چه نهان حرام کرده است.
غيرت ممکن است در دين، خانواده، و همسر و اولاد، باشد.
در " الذريعه " آمده است:
غيرت به معناى جوشش و غليان غضب در حمايت از ناموس انسان است و خداوند اين قوه را در انسان نهاد تا از فساد و فحشا و اختلاط مياه و فساد نسل و از بين رفتن نسبت‌ها جلوگيرى شود، و لذا گفته‌اند هر ملتى که مردانش غيرت داشته باشند، زنانش سالم و با عفت خواهند بود.
البته گاهى لفظ غيرت در پاس دارى از هر چيزى نگه دارى اش براى انسان لازم است، نيز استعمال مى‌شود که معمولا در سياست‌هاى سه گانه يعنى سياست منزل و اهل و عيال و جاهاى ديگر به کار مى‌رود، و لذا گفته‌اند غيرت فقط به معناى حمايت انسان از همسرش نيست، بلکه حمايت از هر چيز مخصوص به او را شامل مى‌شود.
منابع
- غیرت، اصطلاحنامه جامع علوم اسلامی، بازیابی: 5 اسفند 92.
