آیه بشارت

برخى بخش پایانى آیه 34 سوره حج/ 22 را كه به فروتنان پاك دل بشارت مى دهد، «آیه بشارت» نامیده اند. «وَ بَشّرِ المُخبِتِين...».

آیه 35 همین سوره به وصف این انسان هاى فروتن مى پردازد كه هنگام یاد خدا، دل هایشان مى ترسد و بر آنچه به آن ها مى رسد، شكیبایند و نماز به پاى مى دارند و انفاق مى كنند:

«وَ بَشّرِ المُخبِتِين × الّذينَ إِذَا ذُكِرَاللّهُ وجِلَت قُلوبُهُم والصبِرينَ عَلى مَا أَصابَهُم والمُقِيمِى الصَّلوةِ و مِمّا رَزَقنهُم ينفِقونَ ...».

بعضى دومین آیه سوره یونس/ 10 را آیه بشارت نامیده اند.

«و بَشّرِ الَّذينَ ءَامَنوا أنَّ لَهُم قَدَم صِدقٍ عِندَ رَبّهِم...». بر اساس روایاتى، امام على علیه‌السلام در آیه نخست از «مخبتین» (فروتنان و خاشعان) شمرده شده و آیه دوم نیز بر ولایت على علیه‌السلام تطبیق شده است.

منابع

علی خراسانی، دائرة‌المعارف قرآن كریم، جلد 1، ص 376-375