سوره صف

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

سوره «صفّ» به سوره حواريّين و سوره «حضرت عیسی» عليه السلام هم موسوم شده و آن مدنى و بدون اختلاف چهارده آيه است.

فضيلت آن

ابى بن كعب از پیامبر اسلام صلى اللَه عليه و آله روايت نموده كه فرمود: هر كس سوره عيسى عليه السلام را بخواند حضرت عيسى علیه السلام مادامى كه در دنيا است براى او صلوات و درود فرستاده و استغفار كند و در روز قيامت رفيق حضرت عيسى عليه السلام باشد.

ابو بصير از امام باقر علیه السلام روايت كرده كه هر كس سوره صف را بخواند و در نمازهاى واجب و نوافل مداومت بقرائت آن نمايد خداوند او را با فرشتگان و پيامبران مرسل رديف و هم صف قرار دهد.[۱]

هدف و محتوای سوره

اين سوره، مؤمنين را ترغيب و تحريك می‌كند بر اينكه در راه خدا جهاد نموده، با دشمنان دين او كارزار نمايند. و خبر می‌دهد كه اين دين نورى است درخشان از جانب خداى سبحان كه كفار اهل كتاب می‌خواهند آن را با دهان خود خاموش كنند، ولى خدا نور آن را تمام می‌كند، هر چند كه كافران كراهت داشته باشند، و دين خود را بر تمامى اديان غلبه میدهد هر چند كه مشركين نخواهند. و اين پيغمبرى كه به وى ايمان آورده ‌اند فرستاده‌اى است از طرف خداى سبحان، او را فرستاده تا هدايت باشد، و دين حق را به شما برساند، و اين همان است كه عيسى بن مريم (ع) بنى اسرائيل را به آمدنش بشارت داد.

پس بر مؤمنين است كه كمر همت بر اطاعتش ببندند، و آنچه امر می‌كند امتثال كنند، و در راه خدا جهاد نموده، خدا را در دينش يارى كنند، تا خداى تعالى به سعادت آخرتشان رسانيده، ياريشان كند، و در دنيا فتح و پيروزى نصيبشان كند، و بر دشمنانشان غالب و مسلط نمايد. و نيز بر مؤمنين است كه هرگز آنچه را كه خود عمل نمیكنند به ديگران نگويند، و در آنچه وعده می‌دهند تخلف ننمايند، كه اين گونه اعمال ايشان را مستوجب خشمى از خدا نموده، رسول را آزار مى‌دهد. و اين خطر را هم دارد كه خدا دلهايشان را منحرف سازد، همان طور كه با قوم موسى (ع) چنين كرد، چون با اينكه می‌دانستند آن جناب رسول خدا به سوى ايشان است، مع ذلك آزارش دادند. و خدا مردم ستمكار را هدايت نمی‌كند [۲]

پانویس

  1. ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‌24، ص388
  2. ترجمه الميزان، ج‌19، ص: 420

منابع

  • فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج‌24، ص388.
  • محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج‌19، ص: 420، قم 1374

پیوست

متن و ترجمه سوره