لعنت بر یزید
از سنت هاى شيعى، فرستادن درود و سلام بر امام حسين علیه السلام و لعنت بر قاتلان او هنگام آب نوشيدن است. لعن به معناى طرد از رحمت و دور كردن است. عرب، هرگاه كسى تمرد مى‌كرد او را از خود طرد مى‌كردند تا گناهان او دامنگيرشان نشود.[۱]
امام صادق عليه السلام به نقل داود رقى، آب خواست و نوشيد و چشمانش اشگبارشد، سپس فرمود: لعنت خدا بر قاتل حسين، هرگز بنده‌اى نيست كه آب بنوشد و حسين را ياد كند و قاتل او را لعنت كند، مگر آن كه خداوند براى او صد هزار حسنه مى‌نويسد و صد هزار سيئه از او محو مى‌كند...: «ما من عبد شرب الماء فذكر الحسين ولعن قاتله الا كتب‌الله له مائة الف حسنة و حط عنه ماة الف سيئة...».[۲]
و اين، جزء فرهنگ عاشورايى مردم شده است و بر سقاخانه‌ها مى‌نويسند: «آبى بنوش و لعنت حق بر يزيد كن». لعنت بر يزيد و ابن زياد و شمر و ديگر عاملان و مباشران و زمينه‌سازان حادثه عاشورا و قتل امام حسين علیه السلام در زيارتنامه‌هاى متعددى از جمله در زيارت عاشورا و وارث آمده است: «اللهم العن يزيد خامسا و العن عبيدالله بن زياد و ابن مرجانة و عمر بن سعد و شمرا و آل ابى سفيان و آل زياد و آل مروان الى يوم القيامة».[۳]
پانویس
- ↑ مجمع البحرين.
- ↑ اسرار الشهادة، فاضل دربندى، ص 77، مناقب، ابن شهر آشوب، ج 4، ص 87.
- ↑ زیارت عاشورا، مفاتیح الجنان، ص 458.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
