عبد الله بن حسن
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
عبدالله بن حسن بن علی علیه السلام
نوجوان 11 ساله، فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام که روز عاشورا، وقتی دید سیدالشهدا بر زمین افتاده است، برای دفاع از عمو به سوی میدان شتافت و در دفاع از عموی مظلومش جنگید و عدهای را کشت و با تیغ بحر بن کعب به شهادت رسید. برخی هم نقل کردهاند حرمله، با شمشیر، دست او را که در آغوش عمویش حسین قرار گرفته بود قطع نموده همان جا شهیدش کرد.[۱] رجز او هنگام پیکار، چنین بود:
اِن تُنکرُونی فَأنَا ابنُ حَیدَرَة
ضَرغامُ آجامٍ وَ لَیثٍ قَسْوَرَة
عَلَی الا عادی مِثلَ ریحٍ صَرصَرة.[۲]
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج 45، ص 54.
- ↑ عوالم (امام حسین علیه السلام)، ص 279.
منبع
جواد محدثی, فرهنگ عاشورا