ملک امیرشاهی سبزواری
ملک امیرشاهی سبزواری
قرن: 9
وفات: (857 ق)
خطاط، نقاش، موسیقیدان و شاعر، متخلص به شاهى. از غزلسرایان معروف شیعه‌ى قرن خود بود و ظاهراً در شاعرى، استاد عبدالرحمان جامى بوده است.
در سبزوار به دنیا آمد و نیاكانش از امراى سربدارى و خود خواهرزاده‌ى خواجه على مؤید سربدارى بود. علت اشتهار شاعر به امیر به همین سبب و انتخاب تخلص شاهى هم ظاهراً به این دلیل است. وى در طلب علم و ادب به هرات رفت و در خدمت شاهزاده بایسنقر منصب تقرب و ندیمى یافت.
بعد از مدتى از او رنجیده شد و از هرات به سبزوار رفت و در آنجا به كشاورزى پرداخت. در اواخر عمر براى نقاشى كوشك گل‌افشان كه بابر میرزا در استرآباد ساخته بود، به آنجا رفت و همان درگذشت. جنازه‌ى او را به سبزوار انتقال دادند و در خانقاه مربوط به نیاكانش به خاك سپردند. امیرشاهى انواع خطوط را خوش مى‌نوشت و نام وى را در زمره‌ى خوشنویسان كتابخانه‌ى بایسنقرى آورده‌اند، ولى تاكنون نمونه‌ى خطى از وى دیده نشده است.
امیر در فن نقاشى مصور و مذهب شهرت داشت و در موسیقى ماهر بود و عود مى‌نواخت. از آثار وى: «دیوان شعر»، مشتمل بر دوازده هزار بیت.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج1، ص299.
