ماه شرف مستوره
مستوره‌ی اردلان، ماه شرف
قرن: 13
(1264/ 1263 -1220/ 1219 ق)
خطاط، عارف و شاعر متخلص به مستوره. در كردستان به دنیا آمد. وى كه برادرزاده‌ى میرزا عبداللَّه رونق سنندجى، صاحب «حدیقه‌ى امان اللهى» و همسر خسروخان، والى كردستان بود. در فراگیرى علم به مقدمات اكتفا نكرد و در زمینه‌ى علوم ادبى و دینى بر حسب سعى و پشتكار خود، توفیق حاصل نمود.
وى خطوط را استادانه مى‌نوشت. اشعارش نیز لطیف و دلنشین بود و بیشتر به فارسى شعر مى‌گفت. «دیوان» مستوره در حدود بیت هزار بیت بوده كه بسیارى از آن نابود شده و فقط قسمتى از اشعار وى در حدود هزار بیت در 1304 ش، به چاپ رسیده است.
او با یغماى جندقى و ملا خضر نالى معاصر و معاشر بود. وى اشعارى نیز در مدح اهل بیت علیهم السلام دارد كه داراى مضامین عرفانى و اجتماعى است. مستوره در 1263 ق از وطن خود همراه عمو و سایر خویشاوندان خود به سلیمانیه‌ى عراق رفت و در آنجا درگذشت. از آثار وى: «تاریخ كردستان» یا «تاریخ اردلان»، به فارسى در شرح حال و حكمرانى والیان اردلان كردستانى از بدو تأسیس این سلسله تا قرن هشتم قمرى؛ «معجم الادباء» یا «مجمع الادباء»؛ «رساله» در عقاید و شرعیات؛ «دیوان» شعر، حدود دو هزار بیت.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج5، ص230.
