میرزا حبیب الله خراسانی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

حبیب خراسانی، حبیب

قرن: 13

(1327-1266 ق)

فقیه، مجتهد، عارف و شاعر، متخلص به حبیب. مشهور به شهیدى و آقا. وى از خاندان شهید ثالث بود كه در مشهد متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتى و فراگیرى زبان فرانسه، جهت تكمیل تحصیلات به عراق رفت. در سامرا شاگردى میرزا حسن شیرازى كرد و در نجف به محر حاج میرزا حبیب‌اللَّه رشتى رسید.

در عراق توسط میرزا مهدى گیلانى، معروف به خدیو به جمع مریدان غلامعلى‌خان هندى پیوست و بعد از مرگ مرشدش، مرید میرزا خدیو شد. میرزا حبیب پس از بازگشت به مولد خویش، راه عراق را پیش گرفت و به ارشاد مردم پرداخت و در میان مردم محبوبیتى خاص پیدا كرد.

سید حسن مشكان طبسى از شاگردان وى بود. میرزا حبیب در مشهد درگذشت و در صفه شاه طهماسب دفن شد. وى طبع و ذوق شاعرى داشت و به زبان فرانسه، مسلط بود. از آثار او: «دیوان» شعر و «گنج گهر».