شفیعای هروی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

شفیعای هروی، محمد

قرن: 11

(وف 1081 ق)

خطاط، نقاش، مذهب و شاعر، متخلص به شفیعا مشهور به پیشوا. از سادات حسینى هرات بود و در خط شاگرد فصیحى شاعر است كه در دستگاه مرتضى قلى خان شاملو بود. شفیعا خط نسخ و نستعلیق و شكسته را خوش مى‌ نوشت و خط شكسته را به جایى رساند كه به نام وى، شفیعایى خوانده مى‌ شد و بعدها درویش عبدالمجید این خط را تكمیل كرد و به حد كمال رساند.

وى همچنین در شعر و ادب و نقاشى و تذهیب و استادى بى‌ مانند بود. سفرى به هند كرد و در بازگشت مدتى در اصفهان بسر برد و در دربار شاه عباس دوم خوشنویس مقرر و موظف بود، چنانكه در بعضى قطعات عباسى رقم كرده است. سپس به هرات رفت و در سن هشتاد و پنج سالگى در مشهد درگذشت. قطعاتى با رقم «محمدشفیع الحسینى» دیده شده كه در شیوه‌ى قدرت همانند خط شفیعا است و تاریخ 1092 و 1116 و 1124 و 1128 دارد و ممكن است كه محمد شفیع الحسینى دیگرى نیز پس از مرگ شفیعا وجود داشته كه درست در خط شفیعایى همسنگ و برابر شفیعا بوده است.

از شفیعا، قطعه‌ اى مانده كه در تاریخ وفات پدر خود سروده و به لوح مزارش، به خط نستعلیق ممتاز مكتوب نموده و رقم «كتبه العبد خادم المساكین محمدشفیع ابن میرحسن الحسینى 1042 ه» دارد.

از دیگر آثار وى: یك قطعه از مرقع، به قلم سه دانگ و نیم دودانگ و كتابت جلى خوش، با رقم: «كتبه العبد المذنب محمدشفیع»؛ یك قعطه به قلم پنج دانگ و كتابت متوسط با رقم: «كتبه الحقیر محمدشفیع الهروى»؛ یك قطعه به قلم نیم دودانگ و نیم دودانگ خوش، با رقم: «مشقه العبد محمدشفیع غفر ذنوبه» و «مشقه العبد محمد شفیع».