عبادی مروزی

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

عبادی مروزی، قطب‌الدین، ابومنصور مظفر

قرن: 6

(547-491) ق

واعظ، فقیه و محدث. ملقب به امیر و معروف به امیر قطب‌الدین یا قطب عبادى. در روستاى سنج عباد، از قراء مرو به دنیا آمد و بدین جهت به عبادى مشهور شد.

وى از نصرالله خشنامى و عبدالغفار شیروى و عده‌اى دیگر حدیث شنید. او از طرف سلطان سنجر به بغداد رفت و مدت سه سال در جامع قصر و در دارالسلطنه به وعظ پرداخت و مردم بر گردش ازدحام مى‌نمودند.

او در جامع قصر املاى حدیث مى‌كرد. ابن‌اخضر و حمزه بن قبیطى و محمد بن مكرم از وى حدیث روایت كرده‌اند. نیكویى و حسن وعظ وى ضرب‌المثل بود.

ابن‌جوزى گوید: كه او زیباكلام بود و از مواعظ او مجلداتى گردآورى كرده‌اند. ابوسعد سمعانى گوید: كه از او رساله‌اى در «شرب الخمر» دیده است. عبادى در عسكر خوزستان درگذشت.