صفوان بن امیه
صفوان بن امیه بن خلف از رؤسای قریش و در آغاز دعوت پیامبر، از مخالفان سرسخت اسلام بود. پس از شکست مشرکان در جنگ بدر، صفوان، به شخصی به نام عمیر بن وهب وعده های بسیار داد و تحریکش کرد تا به مدینه برود و پیامبر را به قتل برساند.
عمیر به مدینه رفت، اما پیامبر او را دید و قبل از آنکه بخواهد کاری کند، خبر پیمان پنهانی او با صفوان را یادآور شد. عمیر از این معجزه پیامبر شگفت‌زده شد، اعتراف کرد و اسلام آورد. پس از فتح مکه به دست مسلمانان، هنگامی که بلال بر بالای کعبه تکبیر گفت، صفوان گفت:«سپاس خدا را که پدرم قبل از آنکه چنین روزی را ببیند، از دنیا رفت.» و از مکه گریخت. عمیر بن وهب از پیامبر برای او امان‌نامه گرفت و در پی او رفت و صفوان را به مکه بازگرداند. صفوان همچنان کافر ماند و در جنگ حنین نیز با مسلمانان جنگید، اما پس از آن اسلام آورد و در زمان خلافت معاویه درگذشت.
منبع
صفوان بن امیه، دانشنامه رشد، بازیابی: 29 اردیبهشت 1392
