آیه بَعث
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
( آيه دال بر هدف دار بودن خلقت انسان )
آيه 115 سوره "مؤمنون" را آيه "عبث " و نيز آيه "بعث " مى گويند.
وجه نام گذارى آن به کار رفتن کلمه "عبث " و دلالت اين آيه بر بعث و قيامت است . " أفحسبتم أنما خلقناکم عبثاً و أنکم الينا لا ترجعون ؛ آيا پنداشته ايد که شما را بيهوده آفريده ايم، و شما به نزد ما بازگردانده نمى شويد؟ " .
آيه شريفه براين دلالت دارد که افعال الهى معلل به غرض است ؛ يعنى افعال الهى از روى حکمت و مصلحتى که به بندگان باز مى گردد، صورت مى گيرد؛ زيرا ذات خداوند سبحان غنى بالذات است به اين ترتيب که: يکى از افعال الهي، خلقت اين عالم است ، و اگر چنانچه بدون غرض بود، عبث و لغو پيش مى آمد، و اين عمل قبيح، و صدور قبيح از حق تعالى محال است .
و نيز بر قيامت و معاد دلالت دارد؛ زيرا اگر معاد و بعثى در کار نباشد، زندگى دنيا عبث و بيهوده خواهد بود؛ چون زندگى اين جهان با تمام مشکلاتى که دارد و با اين همه تشکيلات و مقدماتى که خدا براى آن چيده، اگر صرفاً براى همين چند روز باشد پوچ و بى معنا خواهد بود.
اين آيه هم چنين بر عدل الهى و تنزيه خداوند از فعل قبيح دلالت دارد.
منابع
پایگاه مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.
