آیه سخره

این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

آيه 54 سوره اعراف.

آيه سخره عبارت است از:{ إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ الَّذِى خَلَقَ السَّمـوَ تِ وَ الأَرْضَ فى سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ يُغْشِى الَّيْلَ النَّهَارَ يَطْلُبُهُ حَثِيثاً و الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومَ مُسَخَّر تٍ بِأَمْرِهِ أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَ الأَمْرُ تَبَارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعَـلَمِينَ.}

برخى آيه سخره را شامل آيه ياد شده و دو آيه بعد از آن دانسته‌اند:{ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً إِنَّهُ لاَيُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ وَ لاَتُفْسِدُوا فِى الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلَـحِهَا وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللَّهِ قَرِيبٌ مِنَ الُمحْسِنِينَ.}

از آن در بابهاى طهارت، صلات و حج سخن رفته است. خواندن آيه سخره در ركعت ششم از نوافل ظهر،بر بالين محتضر )براى راحت جان دادن او،هنگام ترس از ساحر و شيطان، هنگام چموشى حيوان و عدم تمكين آن،هنگام رسيدن حاجى به عرفات و هنگام ورود به مسجد، مستحب است.

منابع

• جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌1، صفحه 195.