مبین

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

«مُبِین» یکی از اسامی و صفات قرآن است:

«قَدْ جَاءکُم مِّنَ اللّهِ نُورٌ وَکِتَابٌ مُّبِینٌ»؛ «از طرف خدا نور و کتاب آشکاری به سوی شما آمد» (مائده// 15) .

«مبین» اسم فاعل از «ابان» به معنای لازم و متعدی (روشن و روشن‌کننده) می‌آید.

قرآن از این نظر که جداکننده حق و باطل و روشن‌کننده حلال و حرام، اوامر و نواهی و… است «مبین» نامیده شده است. کلمه «مبین» در قرآن پنج مورد به صورت نکره (نساء// 174؛ مائده// 15؛ حجر// 1؛ نمل// 1؛ یس// 69)

و پنج مورد با «ال» تعریف (یوسف// 1؛ شعرا// 2؛ قصص// 2؛ زخرف// 2؛ دخان// 2) به کار رفته است.