زیارت اربعین
اربعين، چهلمين روز شهادت امام حسين عليه السلام است كه جان خود و يارانش را فداى دين كرد. از آنجا كه گراميداشت خاطره شهيد و احياء اربعين وى، زنده نگهداشتن نام و ياد و راه اوست و زيارت، يكى از راه هاى ياد و احياء خاطره است. زيارت امام حسين علیه السلام به ويژه در روز بيستم ماه صفر كه اربعين آن حضرت است، فضيلت بسيار دارد.
امام حسن عسكرى علیه السلام در حديثى علامت هاى «مؤمن» را پنج چيز شمرده است: نماز پنجاه و يك ركعت، زيارت اربعين، انگشتركردن در دست راست، پيشانى بر خاك نهادن و «بسم ا...» را در نماز، آشكارا گفتن: «علامات المؤمن خمس: صلاة احدى و خمسين و زيارة الاربعين...».[۱]
زيارت اربعين كه در اين روز مستحب است، در كتب دعا آمده است و به اين گونه شروع مى‌شود: «السلام على ولى الله و حبيبه...» كه اين متن، از طريق صفوان جمال از امام صادق علیه السلام روايت شده است.
زيارت ديگر آن است كه جابر بن عبدالله انصارى در اين روز خوانده است و متن زيارت به عنوان زيارتنامه آن امام در نيمه ماه رجب نقل شده و با جمله «السلام عليكم يا آل الله...» شروع مى‌شود.[۲]
مورخان نوشته‌اند كه جابر بن عبدالله انصارى، همراه عطيه عوفى موفق شدند كه در همان اولين اربعين پس از عاشورا به زيارت امام حسين علیه السلام نائل آيند.
وى كه آن هنگام نابينا شده بود، در فرات غسل كرد و خود را خوشبو ساخت و گام هاى كوچك برداشت تا سر قبر حسين بن على علیه السلام آمد و با راهنمايى عطيه، دست روى قبر نهاد و بيهوش شد، وقتى به هوش آمد، سه بار گفت: يا حسين! سپس گفت: «حبيب لايجيب حبيبه...» آنگاه زيارتى خواند و روى به ساير شهدا كرد و آنان را هم زيارت نمود.[۳]
پانویس
- ↑ بحارالانوار، ج 98، (بيروت) ص 329، المزار، شيخ مفيد، ص 53.
- ↑ مفاتيح الجنان، زيارت اربعين.
- ↑ منتهى الآمال، ج 1، حوادث اربعين، نفس المهموم ص 322، بحارالانوار، ج 98، ص 328.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
