فرزدق
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
همام بن غالب (فرزدق) شاعرى بزرگ و هوادار اهل بيت پيامبر بود كه در مدح امام سجاد علیه السلام، قصيده بلند خويش را در مكه سرود (هذا الذى تعرف البطحاء وطاته...) و به دنبال آن به زندان افتاد و حضرت سجاد علیه السلام برايش صله‌اى فرستاد.
امام حسين علیه السلام هنگام سفر به سوى عراق، در محلى به نام صفاح (يا در منزلى ديگر) با فرزدق برخورد كرد كه از كوفه مى‌آمد. اوضاع كوفه را پرسيد، وى جواب داد: دلهاى مردم با تو ولى شمشيرهايشان عليه توست.
امام در آنجا بود كه اين ابيات را خواند: لئن كانت الدنيا تعد نفيسة فدار ثواب الله اعلى و انبل و ان كانت الابدان للموت انشئت فقتل امرء بالسيف فى الله افضل...[۱]
فرزدق، سالهاى پس از عاشورا زنده بود و به خانه سكينه دختر امام حسين علیه السلام نيز رفت و آمد داشت و از او صله دريافت مى‌كرد. در باديه بصره، در سال 110 هجرى درصد سالگى از دنيا رفت.
پانویس
- ↑ حياة الامام الحسين، ج 3، ص 61.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
